​

GROTE POEZIEPRIJS 2021, longlist

​

AWATER, januari 2021,Top 3 van 2020 van Dichter des Vaderlands TSEAD BRUINJA:

​

1. plaats: Annelie David Schokbos (Uitgeverij Oevers). David schreef een conceptbundel over een verlaten bos op een munitieterrein in Zaandam. Stalen deuren bevelen reizigers  ‘onbehuisd / het uitbeveiligde onthevene gegruizelde raamloze binnen te gaan’. Zo’n stapeling van klanken creëert echt nieuwe taalmuziek.

​

DE STANDAARD door J E R O E N  D E R A : De thematische focus op ecologie en klimaat is niet het enige wat David, De Feyter en Stehouwer verbindt. Voor alle drie heeft poëzie ook een duidelijke conceptuele kant. Bij Bindweefsel zit hem dat in de bijzondere materiaalkeuze; in Schokbos gaan Davids gedichten verbanden aan met onheilspellende tekeningen van Guido van Driel, en De Feyter vermengt in Massastrandingen poëzie en proza op pagina’s die een slim spel spelen met de typografie en de bladspiegel. In die zin trekken deze drie dichters inderdaad ‘de verbeelding open’: ze schrijven niet zomaar gedichten, maar realiseren zich dat de klimaatcrisis vraagt om poëzie die zich vertakt en haar lezers mee de wortelgangen in sleurt, zonder comfortabele houvast. Goede klimaatgedichten slaan alarm zonder dat we onze schouders ophalen. Ze schudden ons door elkaar en boren zich in onze herinnering, zodat ze ons overvallen als we de airconditioning van een winkelcentrum in onze nek voelen hijgen.

 

https://meandermagazine.nl/2020/05/annelie-david-schokbos/

​

B E S P R E K I N G  'S C H O K B O S' in Meander Magazine

​

De gedichten zijn wisselend van opmaak. Soms enkele regels omringd door wit, dan weer zijn ze lang en smal maar eveneens staan er compacte blokken tekst. Het is alsof de visuele aanblik het bos verbeeldt – de open plekken, dunne stammen waar je tussendoor kunt kijken en dicht-begroeide stukken. Door het spaarzaam gebruik van interpunctie heb je als lezer zelf de lees-pauzes te plaatsen in de meer samengepakte gedichten. Door deze manier van vormgeven dwingt David je om in te zoomen op waar je snel aan voorbij kunt gaan. Zinnen die aandacht verdienen sneeuwen daardoor niet onder, wat altijd een risico is bij deze manier van notatie. Hier resulteert het in een fraai staaltje van componeren. Door de afwisseling van vorm blijft de bundel in balans. Bij de meer open geschreven gedichten komen de mooie beelden – die veelvuldig voorkomen – direct aan de oppervlakte: ‘doordrenkt / van de eerste regen / nat gesproeid de witte muggen / lijfjes filigraan / en als met tranen besprenkeld / een vibrerende levendigheid / die zich verzameld / in de warmte boven de thermoskan / (dragen ze bekraste zielen of dragen ze die niet).’ Inge Bak

 

 

 

oktober 2013 debuteerde ik met Machandel.

 

…muzikaal tegen de klippen op zou je kunnen zeggen. Daar spreekt de wil uit om, ondanks opgelopen beschadigingen, op een fantasievolle en zelfbepaalde manier te leven. Hierdoor gaat er van Machandel een bijzondere en inspirerende kracht uit. (Passionate Magazine)

 

pakkende poëzie…niks straatrumoer unzeitgemäss klinkt zij, eigenlijk losgezongen van een herkenbare historische context…de onrust van de ik komt niet voort uit een gevoel van misplaatstheid. Haar zwerftocht is geen luxetrip of weg naar zelfverwerkelijking maar een kwestie van overleven… (Poëziekrant

​

woordspel, inventiviteit, zeggingskracht…emotioneel elan, en volledige beheersing…hier is een dichteres aan het woord die er niet op uit is te laten zien wat zij in haar mars heeft, maar die wel bijzonder zelfbewust is…poëzie waarin vorm en inhoud in evenwicht zijn… (Meander Magazine)

​

​

​

​

januari 2023 verschijnt de bloemlezing van Farhad Showghi's poëzie Het alfabet verandert van taal en andere gedichten

​

Showghi's gedichten doen me denken aan Tropismen, die tussenmomenten waarin de mens naar iets zoekt, naar iets tast, en die Natalie Sarraute zo mooi heeft beschreven. Bij haar zijn die zoekenden mensen anoniem, maar Showghi neemt voortdurend zichzelf als onderwerp, wat het behalve fijnzinnig subtiel ook persoonlijk maakt: een man die onthecht zijn eigen bewegingen peinzend onder ogen neemt... (Rob Schouten, AWATER)

​

De taal, die tot dan toe uitsluitend als gereedschap werd gebruikt, om dagelijkse mededelingen te doen, transformeert zich in poëzie: een wezenlijk andere taal. Een taal voor het vloeien van de dingen, de ruimte en de taal zelf. Een taal die zelf het hart vormt van hetgeen ze schrijft. Een taal voor het 'zijn', een taal voor de waarneming daarvan en wat dat betekent. Uiterst precieze, vloeiende - en ja weergaloze taal... In overigens voortreffelijke vertaling van Annelie David

(Edwin Fagel, Poëziekrant)

​

​

​

​

​

https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/liever-de-tranen-van-friederike-mayrocker-dan-het-geluk-van-harm-hendrik-ten-napel~b4217b1c/

​

https://ooteoote.nl/2020/09/ei-233-friederike-mayrocker-sensorium-fragment/

​

Poeziekrant, bespreking door Inge Arteel: belangrijk is deze uitgave evenzeer door de vertaalkwaliteit, die de teksten laat sprankelen als nieuw, secuur in de weergave van ritme en klank en met speelse trefzekere equivalenten voor de rijkdom aan betekenissen. 

Besprekingen in ooteoote:

​

https://ooteoote.nl/2020/05/ei-219-anne-fleur-van-der-heiden-er-zijn-landen-waar-je-niet-mag-rouwen-om-een-dierbare-dansen/                                                                                                                               

https://ooteoote.nl/2020/11/ei-241-jacques-hamelink-vlucht-m-h-17-onvolbracht/

​